Le blog de Sangha OP

ចុចខាងក្រោម ដកស្រង់អត្ថបទ ដើម្បីអានអត្ថបទទាំងមូល ជា Fichier PDF

ដកស្រង់អត្ថបទ

បនភ្នំពេញជាគឿងចក្រតូចមួយ ដែលអាចដើរបានរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ ដោយសារមាន យៀកណាមជាអ្នកថែទាំដោយប្រើ គម្នាស់សំខាន់បីយ៉ាង ដូចជា : អាណានិគមទំនើប,  ចរិតថោកទាប នៃបនភ្នំពេញ,  ភាពល្ងេល្ងើ នៃពួកអ្នកដឹកនាំគណបក្សប្រឆាំង។ យើងឃើញថា វត្ថុធាតុអវិជ្ជមានទាំងនេះ ជាមូលដ្ឋាន នៃហយនៈ[1] នៃប្រជាជាតិខ្មែរ ទោះជាស្រុកខ្មែរ ត្រូវបាន អង្គការសហប្រជាជាតិ តាមពិនិត្យជាអចិន្ត្រៃយ៏ ក្នុងវិស័យសិទ្ធិមនុស្ស និង លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ហើយនិង មានការឧបត្ថម្ភសេដ្ឋកិច្ច ពីសំណាក់ សហរដ្ឋអាមេរិក និង សហភាពអឺរ៉ុប ក៏ដោយ។

ចុចខាងក្រោមសង្ខេបអត្ថបទដើម្បីអានមត្ថបទទាំងមូល ជា Fichier  PDF

សង្ខេបអត្ថបទ

ការបោះឆ្នោតក្លែងក្លាយ អំណឹះមកទៀត វាតែងតែមានការប្រកាស នូវលទ្ធផលកខ្វក់ ពីសំណាក់ពួកអ្នករៀបចំការបោះឆ្នោត។ ការណ៏នេះ វាជាប្រក្យត្រភាព ដែលគេអាចដឹងជាមុនបាន។ ដូច្នេះ មហាជោគជ័យ របស់ពួកអ្នកដឹកនាំ នៃគណបក្សកាន់អំណាច ឬ អង្គការ នៃពួកឱមសន្ត (les malfaiteurs) វាប្រដូចបាននឹង ចោរប្លន់ នាំគ្នាធ្វើការជប់លៀង បន្ទាប់ពីប្លន់យកទ្រព្យពីអ្នកដទៃបាន។ តែនៅស្រុកខ្មែរ ការលួចប្លន់នេះ វាជាអំពើកើតឡើងជាបន្ធួន តែពេលកើតម្តងៗ វារន្ថាន់[1] ព្រោះពួកចោរប្លន់នោះ វាជាថ្នាក់អ្នកដឹកនាំជាតិ ធ្វើជាចោរប្លន់ឥតរអែងអ្វីឡើយ។ ពួកនេះ មិនត្រឹមតែរាស្ត្រខ្មែរ ស្គាល់មុខច្បាស់ថាជានរណា សូម្បី សហគមន៏អន្តរជាតិ ក៏គេស្គាល់មុខច្បាស់ ហើយគេថែមទាំង យកឈ្មោះ ពួកជនឥតអាសង្កាទាំងនោះ មកបង្ហាញជាសាធារណៈទៀត។ តែពួកនោះ គ្មានសេចក្តីអៀនខ្មាស់ នៅក្នុងចិត្តគំនិតនោះឡើយ ព្រោះពួកគេ ស្គាល់តែរបស់មួយគត់ : ធ្វើចោរប្លន់។ ម្លោះហើយ គេនាំគ្នាបង្កើតច្បាប់គ្រប់បែបយ៉ាង សំរាប់ការពារអំពើទុច្ចរិត របស់គេ ហើយមិនខ្លាចធ្វើឧបឃាត ចំពោះអ្នកប្រឆាំងនឹងខ្លួន។

ចុចខាងក្រោម ដើម្បីអានអត្ថបទទសងមូល (សលាកប័ត្រ Pdf)

សង្ខបអត្ថបទ

ការបោះឆ្នោត ជាកិច្ច នៃសិទ្ធិ របស់ពលរដ្ឋម្នាក់ៗ នៅក្នុងក្របខណ្ឌច្បាប់។ តែច្បាប់ត្រូវមានលក្ខណៈសាកល ចាក់គ្រឹះក្នុងមូលដ្ឋានសិទ្ធិមនុស្ស និង សេរីភាព។ ដូច្នេះ ការបោះឆ្នោត មានសារជាតិពីរសំខាន់ : ការរៀបចំត្រឹមត្រូវតាមច្បាប់, ប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព ដែលទុកជាផ្នែកសម្ភារៈ និង សេរីភាព នៃប្រជាពលរដ្ឋ ក្នុងជម្រើស របស់ខ្លួន ដែលជាផ្នែកសីលធម៏។ ពហិការ ជាជម្រើសស្របច្បាប់ ព្រោះវានៅក្នុងដែន នៃសេរីភាព តែ ពហិការ វាមានគុណសម្បត្តិ និង គុណវិបត្តិ របស់វា។ ជាគុណសម្បត្តិ បើវា សំដែងច្បាស់លាស់ នូវមតិប្រឆាំងនឹងការបោះឆ្នោត គ្មានសេរី និង គ្មានយុទ្ធធម៏។ តែជាគុណវិបត្តិ នៅពេលណា ដែលប្រជាពលរដ្ឋ មិនទៅបោះឆ្នោត ដោយយល់ឃើញថា វាគ្មានប្រយោជន៏ដល់ខ្លួន ឬអនុបធិ[1] នៃករណីយកិច្ច របស់ខ្លួនជាពលរដ្ឋ។ បោះឆ្នោត « ស » ឬ គ្មានជម្រើស ក៏ជា សិទ្ធិពេញលេញ នៃអ្នកបោះឆ្នោត។ វាជា ការសំដែង នៃការបដិសេធ។ ដូច្នេះ ការបោះឆ្នោត វាផ្តល់ នូវជម្រើសច្រើន ដល់ប្រជាពលរដ្ឋ។ ជាទូទៅ នៅក្នុង ការតស៊ូនយោបាយ គណបក្សប្រឆាំង តែងតែជ្រើសរើស រូបមន្ត « ពហិការ » គឺថា មិនចូលរួមបោះឆ្នោត ហើយ ធ្វើការអំពាវនាវ កុំអោយប្រជាពលរដ្ឋទៅបោះឆ្នោត ព្រោះទុកវា ជាការបោះឆ្នោតក្លែងក្លាយ។ តើការបោះឆ្នោតក្លែងក្លាយ វាដូចម្តេច ?

ការបោះឆ្នោត ត្រូវមានលក្ខខណ្ឌចាំបាច់បីយ៉ាង :

• បោះឆ្នោត គឺថា សេរី
• បោះឆ្នោត គឺថា ទំលាភាព
• បោះឆ្នោត គឺថា គ្រប់ទិន្នន័យ ជាលេខ មានសច្ចៈ។

ចុចខាងក្រោមដើម្បីអានអត្ថបទទាំងមូល

សង្ខេបអត្ថបទ

ព្រឹត្តិការណ៏រពើតរពើង មានកើតឡើង តាំងពីស្រុកខ្មែរ ទទួលបានឯករាជ្យ គឺ កើតឡើងពីការរក្សាបរិសុទ្ធ នូវមនោគមវិជ្ជានយោបាយខ្មែរ មានតាំងពីបុរាណកាលមក។ ឥទ្ធិពល ដែលពួកអ្នកដឹកនាំជាតិ និង អ្នកចេះដឹង បានទទួល ពីឥណ្ឌា ពីបារាំង ពីប្រទេសជិតខាង និង ពីប្រទេសដទៃទៀតក្តី គឺ ពួកនោះ យកមកប្រលេះយកតែគំនិតណា ដែលវាសម ទៅតាមតែ ចិត្តគំនិតផ្តាច់ការ របស់ខ្លួន : ចំពោះពួកអ្នកដឹកនាំ គឺ អញនិយម, រីឯ ពួកអ្នកចេះដឹង វិញ គឺ សេយ្យមានៈ ចំពោះមុខប្រជារាស្ត្រ។ ចិត្តគំនិតទាំងពីរនេះ បង្កជា អំពើផ្តាច់ការ ដែលហៅថា លទ្ធិផ្តាច់ការ នៃវណ្ណៈ។ រជ្ជសញ្ញា រវាង រាស្ត្រ និង ពួកទាំងពីរខាងលើនេះ គឺ វាមិនផ្ជាប់គ្នា, គឺថា ទុកជា ចន្លោះចំហ ដែល រាស្ត្រ គាត់មិនអាចឆ្លងកាត់ ដោយគ្មានទោសបាននោះឡើយ។ តែត្រូវដឹកថា ប្រជារាស្ត្រខ្មែរ គាត់ក៏មិនដែលមានសោះ នូវឆន្ទៈនឹងឆ្លងកាត់នោះដែរ ដែលនាំអោយលទ្ធិនេះ វារចនាបានជា មនោគមវិជ្ជាមាំមួនបំផុត នៅក្នុងសង្គមខ្មែរ។ តែគេអាចនឹកក្នុងចិត្តបានថា ចុះហេតុអ្វីបានជា ពួកខ្មែរក្រហម និង ពួកអ្នកដឹកនាំបច្ចប្បន្ន ដែលមាន កំណើតជា រាស្ត្រសុទ្ធសាធ អាចឡើងកាន់អំណាចបាន ? ពួកទាំងពីរនេះ មិនមែនឡើងកាន់អំណាចដោយខ្លួនឯងបាននោះឡើយ, ដូចយ៉ាង : ពួកខ្មែរក្រហម គឺ ចិនកុម្មុយនិស្ត និង អាមេរិកាំង ត្រូវគ្នា នាំគ្នាលើកពួកនេះ អោយឡើងកាន់អំណាច។ ចំណែក ពួកអ្នកដឹកនាំសព្វថ្ងៃ គឺ យួនកុម្មុយនិស្ត គេយកមកបន្ថើរលើអំណាច ដើម្បីបំរើប្រយោជន៏យួនតែប៉ុណ្ណោះ។ តែត្រូវដឹងថា នៅពេលពួកនេះមកកាន់អំណាច ទោះជា អំណាចសិប្បនិម្មិត ឬ បំរើបរទេសក្តី គឺ ពួកនោះយកចរិត ជាជនផ្តាច់ការ សំរាប់ត្រួតត្រាប្រជារាស្ត្រ ដែលជាប្រភព នៃកំណើត របស់ខ្លួន។ គេនឹកក្នុងចិត្តថា តើស្រុកខ្មែរ ឬ សង្គមខ្មែរ ជាប្រទេសមួយ ដែលមិនអាចនឹងធ្វើកំណែទំរង់បាន សោះអី ? របបសង្គមរាស្ត្រនិយម, សាធារណរដ្ឋខ្មែរ, កម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ និង រាជានិយមរស់ឡើងវិញ សុទ្ធតែមានឧបនិស្ស័យ ធ្វើកំណែទំរង់ប្រជាជាតិខ្មែរ ឲល្អប្រសើរ តែពួកអ្នកដឹកនាំ ពួកគាត់ តាំងខ្លួនឯកជាអ្នកចេះដឹង នាំគ្នាពាក់ងារ ជាបណ្ឌិត បន្តយកមនោគមវិជ្ជាចាស់ មកលាបពណ៏ថ្មី ធ្វើជាពុម្ភ នៃកំណែទំរង់ ដើម្បី បំរើប្រយោជន៏ផ្ទាល់ខ្លួន។ ចំណែក អ្នកចេះដឹង គ្រាន់តែមានសញ្ញាប័ត្រ នាំគ្នារស់រស់ សូមសុខ ឬ បំរើពួកអ្នកដឹកនាំតែម្តង។ ជាការពិតហើយ បើហ៊ានបញ្ចេញមតិជំទោះ គឺត្រូវគេសម្លាប់ដូចលោក កែម ឡី ឬ ត្រូវជាប់គុក ដូចលោក កឹម សុខា តែខ្មែរគួរដឹងថា គ្មានការតស៊ូ បំរើប្រជាជាតិ ណាមួយ គ្មានវិរបុរសនោះឡើយ។

នៅក្នុងពិភពលោកប្ចុប្បន្ន មាន ទម្រង់លោក ៦យ៉ាង : លោកប្រាកដនិយម, លោកសេរីនិយម, លោកកុលសម្ព័ន្ធនិយម, លោកម៉ាក្សនិយម, លោកបច្ចេកទេសនិយម និង លោកសង្គ្រាមនិយម, សួរថា តើស្រុកខ្មែរសព្វថ្ងៃ ស្ថិតនៅក្នុងលោកមួយណា ? បើយោងតាម មនោគមវិជ្ជាជាតិអវិជ្ជមាន នៃអ្នកដឹកនាំសព្វថ្ងៃ, ស្រុកខ្មែរ គ្មានអត្ថិភាពផ្ទាល់របស់ខ្លួនឡើយ ព្រោះ ប្រជាជាតិខ្មែរ រស់ជាប្រជាជាតិខ្ញុំ ចិន-យួន និង នៅក្នុង អនិស្សរភាពទាំងស្រុង នៃលោកកូបនីយកម្ម គ្រប់វិស័យ : នយោបាយជាតិ និង អន្តរជាតិ, សេដ្ឋកិច្ច និង នយោបាយអន្តោប្រវេសន៏ របស់យៀកណាម។ ជាថ្មីម្តងទៀត ប្រជាជាតិខ្មែរ ខក នឹងឡើងជិះ រថភ្លើង នៃលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ដែល កិច្ចព្រមព្រៀងសន្តិភាព ២៣ តុលា ឆ្នាំ ១៩៩១ បើកឱកាសអោយឡើងជិះ។ គេនឹកក្នុងចិត្តថា តើបញ្ញាខ្មែរ ដែលគេសន្មត់ថា ពួកអ្នកចេះដឹងខ្មែរ ជាអវតា វាគ្មានសោះតែម្តង ? ឬ បញ្ញា នៃអ្នកចេះដឹងខ្មែរ វានៅក្រោមជានិច្ច នៃបញ្ញា របស់សពសម្តេច សីហនុ ដែល ពួកអ្នកដឹកនាំ និង ពួកអ្នកប្រឆាំង តែងតែទុកជា មរតកបញ្ញាជាតិ ? បើជាការពិតមែន គួរអោយអាណិតប្រជាជាតិខ្មែរណាស់ !     

ចុចខាងក្រោម ដើម្បីអានអត្ថបទទាំងមូល ក្នុហខ្នាត Pdf.

សង្ខេបអត្ថបទ:

បាវចៈនា « ជាតិ-សាសនា-ព្រះមហាក្សត្រ » វាគ្រាន់តែជា ពាក្យស្លោក ប្រហោងន័យ, គឺថា : ជាតិ សព្វថ្ងៃ ជាជាតិខ្ញុំយួន, សាសនា ជាសាសនា គ្មានធម៏ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ រស់ជា អនុអង្គការ របស់បក្សកាន់អំណាច, ព្រះមហាក្សត្រ ទ្រង់ជា អង្គតុក្កតា របស់ បក្សកុម្មុយនិស្តយួនដ៏ជោគជ័យ នៅឥណ្ឌូចិន។ ដូច្នេះ គំនិត « បំណាច់ នៃប្រវត្តិសាស្ត្រ » ដែលលោក François Fukuyama ទុកជា បំណាច់ នៃលទ្ធិកុម្មុយនិស្ត វាមិនមែនជា ពំនិត សំរាប់នៅស្រុកខ្មែរ, យួន និង លាវ នោះទេ ដ្បិត កុម្មុយនិស្ត ចិន និង យួន វានៅមានពន្លឺនៅស្រុកទាំងបី។ តែ កុម្មុយនិស្តនេះ មិនមែនជា ការតស៊ូ នៃវណ្ណៈ ដើម្បី បន្សុទ្ធ នូវសង្គមនោះឡើយ, ដូចនៅស្រុកខ្មែរ ផ្ទុយទៅវិញគឺ វាបង្កើត នូវវណ្ណៈថ្មី ដែលយួន គេហៅថា « ខ្មែរកម្ពុជា » ក្នុងនោះ មាន ជនជាតិយួន រាប់លាននាក់ មករស់តាមសេរីនៅស្រុកខ្មែរ និង ពួកខ្មែរមួយក្រុមតូច ធ្វើការបំរើយួន ប្តូរយក នូវដំណែង និង ទ្រព្យសម្បត្តិ ដែលយួន គេលួចពីប្រជាជាតិខ្មែរ យកមកចែកឲខ្លះ។ វណ្ណៈថ្មីនេះឯង ដែលជា ដំណាច់ នៃប្រជាជាតិខ្មែរ។ នុះន៎ ដែល អ្នកនយោបាយខ្មែរ មិនយល់ដឹក ហើយ ខ្វាក់ គិតតែចង់ចូលរួមបោះឆ្នោត នៅខែកក្កដា ខាងមុខនេះ។ តែមិនដូច ពួកអ្នកដឹកនាំ គណបក្សសង្គ្រោះជាតិ ប្រើពាក្យស្លោកថា « នៅផ្ទះឈ្នះ » នោះឡើយ គឺត្រូវខ្មែរ មិនត្រឹមតែធ្វើ ពិហិការ គឺត្រូវ នាំគ្នាប៉ះបោរប្រឆាំងនឹងការបោះឆ្នោត បដិលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ថែមទៀត។ នៅផ្ទះ វាដូច គ្នានឹង នាំគ្នាចងក្បិន ចូលទៅនៅក្នុងរដ្ឋសភា អធម្មនុញ្ញ កាលពីឆ្នាំ ២០១៤ ហើយនាំគ្នាស្រែកថាឈ្នះ នាំអោយយួនសើច តែប៉ុណ្ណោះ។