កំណាព្យនេះ តែង សំរាប់ រំឭក អនុស្សាវរីយ៏ រូបថត ភរិយាខ្ញុំ ដែល ខ្ញុំថតនាង នៅ កោះបាលី ប្រទេស ឥណ្ឌូណេស៊ី។ ពេលវេលា ដើរលឿនណាស់ តែ សេចក្តី ស្រឡាញ់ វា ផ្តិត ជាប់ នៅក្នុង ខ្លឹមចិត្ត។
ម្សិលម៉ិញពៅស្ងួន ញញឹមស្នេហ៏ផ្អែម ញញឹមប្រាប់ថែម ថាមានតែយើង អូននិងបងសាង ស្នេហាជារឿង ខ្លឹមចិត្តផ្សំគ្រឿង សម្ងាត់បេះដូង។
ផ្កាសស្រស់ពៅសៀតលើកាណ៏ គឺបុស្បា ទេពឈ្មោះចំប៉ា សមជាតិនឹងភ័ក្ត្រាអូនណ៎ា! អប្សរាខ្វារដួងចិត្តបង។
សម្បុរធម្មជាតិ ស្រអែមថ្លាព្រាត ប្រុសណាមិនគិត ឃើញាឆោមសោភា ប្តេជ្ញាសុំចិត្ត ស្រឡាញ់នែបនិត្រ ក្រសោបកាយា។
ចងចិត្តស្នេហាពៅតន់ ឆក់តាមអារម្មណ៏ សន្សំភាពល្អបញ្ចង់ ។ នៅវត្តសង្ឃប្រោះទឹកមន្ត កើតនូវមង្គល សម្ពង្ស គ្រងពីអតិត។
ពៅស្រីទូលត្រៃចីវរនៅវត្ត ចិត្តល្អប្រតិព័ទ្ធចំពោះព្រះ ខំបដិបត្តិធម៏ឱ្យចាំចេះ ទុកជាចំណេះជាក្បួនប្រមុខ។
ប្រទះពៅនៅផ្ទះញាតិ សម្រឹង ធម្មជាតិ ល្អប្រៀបអច្ជរា ។ ស្រាប់តែចិត្តខ្ញុំស្ទុះឆ្លា ចង់បានស្នេហា មេត្តាពីអ្នក។
វិជាត កាលមានគន្ធ កាយនៅទន់ដេកក្បែរម្តាយ អទ្ធា មានក្លិនសាយ សុខសាន្តត្រាណសូមសាធុ។ ពីមាតាបីតា សាធុការពរព្រះពុទ្ធ ទទួលយកមកទុក ក្នុងបន្ទុក ជាកតញ្ញូ។
សន្ធ្យានកាល ខិតមកដល់ អាកាសធ្លាក់ខ្យល់ ប្តូរផ្តល់នូវរាត្រីកាល។ ត្រជាក់រុំព័ន្ទកាយា សម្លឹងវេហា ចិន្តានឹកដល់ស្រីពៅ។
រូបនៃស្នេហា មានក្នុងចិន្តាជាទ្រព្យ ជាភ័ព្វបុគ្គល មង្គលក្នុងក្តីមេត្តា។ រូបស្នេហ៏មានពិត ពិនិត្រតាមចិត្តរតនា ឃើញស្នេហ៏រចនា រូបត្បាញក្នុងចិត្តមេត្រី។
/image%2F0992270%2F20200406%2Fob_f7e776_photoetudiant-4.jpg)
